Έννοιες κλειδιά
· Κοινωνική οικονομία – τρίτος τομέας
· Πράσινη οικονομία – οικοανάπτυξη, πράσινη επιχειρηματικότητα
· Πολιτισμός – και πολιτιστική επιχειρηματικότητα
· Κοινωνικό κεφάλαιο --κοινωνικά δίκτυα
· Αντιπροσώπευση και συμμετοχική οικολογική δημοκρατία.
· οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών ως κοινωνικό υποκείμενο
Α Κοινωνική οικονομία – τρίτος τομέας
Η επιφανειακή προσέγγιση της κοινωνικής οικονομίας και η συστημική θεωρία και πράξη
Ø ΟΙκονομικος χώρος ανάμεσα στο κράτος και την αγορά
Ø Οικονομία του συνεργατισμού και της αλληλεγγύης
Ø Η μη κερδοσκοπική οικονομία, του εθελοντισμού
Ø Η πληροφόρηση ως «άυλη περιουσία»
Ø προνοιακός πλουραλισμός
Ø Συνεργατικές μορφές εργασίας
Ø Κοινωνικές επιχειρήσεις – πρόνοιας
Ø Η πράσινη και η πολιτιστική επιχειρηματικότητα
Ø Κοινωνικός τουρισμός
Ø Δομές στήρηξης κοινωνικής οικονομίας
Ø Συνεταιριστικές τράπεζες
Αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού
Ø Κοινωνικοί συνεταιρισμοί – οικιστικές κοινότητες
Ø Το κεφάλαιο της κοινωνικής εταιρικής ευθύνης
Ø Σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ παραγωγών καταναλωτών
Ø Διαδικτυακές ζώνες μη χρηματικών ανταλλαγών
Ø Καταναλωτικοί συνεταιρισμοί
Ø Στις μη χρηματικές ανταλλαγές (lets)
Ø Επενδύσεις με βάση το κοινωνικό κεφάλαιο με την συμμετοχή της τοπικής Αυτοδιοίκησης και Μ.Κ.Ο.
Β Πράσινη οικονομία – οικοανάπτυξη
Οικολογοποίηση της ανάπτυξης απάντηση στην οικολογική κρίση της Βιόσφαιρας
Ø Πράσινες πόλεις – οικοανάπτυξη της υπαίθρου
Ø Πράσινες τεχνολογίες –
Ø Πράσινες προμήθειες
Ø Πράσινη χημεία
Ø Πράσινη επιχειρηματικότητα
ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Ø Αειφορία και ήπιες μορφές ενέργειας
Ø Η οικονομία του υδρογόνου
Ø Εκδημοκρατισμός της ενέργειας οικοανάπτυξη
Ø Οικοδιαχείρηση του νερού,
Ø Βιολογικά προϊόντα
Ø Οικοανάπτυξη και αγροτουρισμός
Ø Η ανάπτυξη οικοχωριών
Ø Πράσινα θεματικά πάρκα
Περιβάλλον – υγεία
Ø Ανακύκλωση σκουπιδιών
Ø Ανακυκλωμένα προϊόντα
Ø Οικοθεραπευτήρια
Ø Ταμιευτήρες νερού
Ø Πράσινα επαγγέλμα
Γ Πολιτισμός – πολιτιστική επιχειρηματικότητα
· Η ανάδειξη και προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς
· Ψηφιοποίηση πολιτιστικού περιεχομένου
· Εκθέσεις και εκδηλώσεις πολιτιστικών προϊόντων
· Θεματικές πολιτιστικού τουρισμού
· Θεματικές πύλες πολιτισμού στο διαδίκτυο
· Θεματικά πάρκα ιστορικού πολιτιστικού τουρισμού και κοινωνικής εμπειρίας.
· Δημιουργία μεγάλων επικοινωνιακών και πολιτιστικών γεγονότων (περιβαλλοντικές και πολιτιστικές εκθέσεις και εκδηλώσεις)
Δ Κοινωνικό κεφάλαιο – κοινωνικά δίκτυα οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών
Το κοινωνικό κεφάλαιο της γνώσης
Ø Ο εθελοντισμός ως παραγωγικός χρόνος αγαθών.
Ø Νοηματοδότηση της κοινωνικής δομής
Ø «θεσμοί αλληλεγγύης» ως προστιθέμενη αξία στην Δημοκρατία και στην οικονομία
Ø Το κοινωνικό κεφάλαιο της διάδοσης και της κοινωνικοποιημένης γνώσης
Ø Το κοινωνικό κεφάλαιο ως κλίμα εμπιστοσύνης –
Ø Κοινωνικό κεφάλαιο ως δυναμική της διαρκούς επιμόρφωσης
Ø Κοινωνικό κεφάλαιο στη μείωση του κόστους ανταλλαγώ
Ø Ο συνεργατισμός και οι κοινοπραξίες ως κοινωνικό κεφάλαιο
ΔΙΚΤΥΑ
Ø Κοινωνικά δίκτυα και αλληλεγγύη
Ø Κοινωνικά δίκτυα και οικολογική συνείδειση
Ø Κοινωνικά δίκτυα καταναλωτικό κίνημα και βιοκαταναλωτές
Ø Κοινωνικός μεταβολισμός του ανθρώπινου κεφαλαίου
Ø Ο «ενεργός πολίτης» ως ενεργό πολιτικό υποκείμενο
Ε Αντιπροσώπευση και συμμετοχική οικολογική δημοκρατία
Ø Η κρίση της αντιπροσώπευσης, και ο ενεργός πολίτης
Ø Ανάπτυξη της Κοινωνίας Πολιτών – Ελίτ/ Δεσπότες/ και δημοκράτες – Η αντιμετώπιση του σφετερισμού της εκπροσώπησης
Ø Συμμετοχικό σύστημα και εκπροσώπηση της κοινωνίας των Πολιτών Αυτονομία συλλογικότητα και συμμετοχικότητα
Ø Από την συντεχνιακή οργάνωση της κοινωνίας στα δίκτυα των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών
Ø Η ενίσχυση της αυτοοργάνωσης πολιτών
Ø Δημιουργικές μη κερδοδκοπικές κοινότητες
Ø Ο δικτυακός συντονισμός των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών
Ø Παιδεία και οργανωτική κουλτούρα
Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008
ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Οι παγκόσμιες κλιματολογικές αλλαγές, η συνεχής εξάντληση των εδαφικών πηγών ενέργειας, η δυσκολία διασφάλισης της πυρηνικής ενέργειας κ.ο.κ., είναι βέβαιο ότι βαθμιαία θα οδηγήσουν στην παγκόσμια εξάρτηση από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Καταρχήν, οι βιομηχανοποιημένες χώρες με εγκαταστημένες υποδομές συμβατικής ενέργειας θα χρειαστεί σταδιακά να εφαρμόσουν δομικές αλλαγές, για την αντικατάσταση των συστημάτων αξιοποίησης συμβατικής ενέργειας με συστήματα αξιοποίησης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Παράλληλα, θα καταβάλουν μεγάλες προσπάθειες προκειμένου να περιορίσουν την υπερκατανάλωση των υφιστάμενων ενεργειακών αποθεμάτων.
Από την άλλη πλευρά, οι αναπτυσσόμενες χώρες που βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο, έχουν επίσης αυξημένη ζήτηση για ενέργεια, προκειμένου να αναπτυχθούν. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι καθώς τώρα ξεκινάει η ανάπτυξή τους, θα επιλέξουν να επενδύσουν στη νέα τεχνολογία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, παρά στα υπάρχοντα συστήματα, συμπεριλαμβανομένου και αυτό της πυρηνικής ενέργειας.
Η βασική διαφορά ανάμεσα στις συμβατικές και στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι ότι οι συμβατικές υποστηρίζονται από μεγάλα συστήματα επεξεργασίας, ενώ οι ανανεώσιμες από μικρότερης κλίμακας συστήματα υποστήριξης. Επίσης, τα συστήματα των ανανεώσιμων πηγών είναι λιγότερο πολύπλοκα και έτσι, οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν ένα παραπάνω κίνητρο να επενδύσουν σε αυτά.
Στη βάση των σοβαρών πολιτικών επιλογών, με τις οποίες ήδη βρίσκεται αντιμέτωπη η παγκόσμια κοινότητα, μπορούμε να αναζητήσουμε βιώσιμες λύσεις για το περιβάλλον και την οικονομία, στο πλαίσιο της πράσινης επιχειρηματικότητας, και ειδικότερα, της αξιοποίησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Καταρχήν, οι βιομηχανοποιημένες χώρες με εγκαταστημένες υποδομές συμβατικής ενέργειας θα χρειαστεί σταδιακά να εφαρμόσουν δομικές αλλαγές, για την αντικατάσταση των συστημάτων αξιοποίησης συμβατικής ενέργειας με συστήματα αξιοποίησης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Παράλληλα, θα καταβάλουν μεγάλες προσπάθειες προκειμένου να περιορίσουν την υπερκατανάλωση των υφιστάμενων ενεργειακών αποθεμάτων.
Από την άλλη πλευρά, οι αναπτυσσόμενες χώρες που βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο, έχουν επίσης αυξημένη ζήτηση για ενέργεια, προκειμένου να αναπτυχθούν. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι καθώς τώρα ξεκινάει η ανάπτυξή τους, θα επιλέξουν να επενδύσουν στη νέα τεχνολογία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, παρά στα υπάρχοντα συστήματα, συμπεριλαμβανομένου και αυτό της πυρηνικής ενέργειας.
Η βασική διαφορά ανάμεσα στις συμβατικές και στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι ότι οι συμβατικές υποστηρίζονται από μεγάλα συστήματα επεξεργασίας, ενώ οι ανανεώσιμες από μικρότερης κλίμακας συστήματα υποστήριξης. Επίσης, τα συστήματα των ανανεώσιμων πηγών είναι λιγότερο πολύπλοκα και έτσι, οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν ένα παραπάνω κίνητρο να επενδύσουν σε αυτά.
Στη βάση των σοβαρών πολιτικών επιλογών, με τις οποίες ήδη βρίσκεται αντιμέτωπη η παγκόσμια κοινότητα, μπορούμε να αναζητήσουμε βιώσιμες λύσεις για το περιβάλλον και την οικονομία, στο πλαίσιο της πράσινης επιχειρηματικότητας, και ειδικότερα, της αξιοποίησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Διακήρυξη για Πράσινες Πόλεις - Παγκόσμια δέσμευση δημάρχων
Οι πράσινες πόλεις είναι ένα παγκόσμιο ζητούμενο για βιώσιμες πόλεις και μείωσης των ρυπογόνων δραστηριοτήτων. Υπάρχει πλέον σημαντική δραστηριότητα προς αυτή την κατεύθυνση και σχετικά κείμενα ενημέρωσης. Σ' αυτό τον κόμβο ανοίγουμε τον διάλογο με την Διακήρυξη για Πράσινες Πόλεις - Παγκόσμια δέσμευση δημάρχων
Στα πλαίσια του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών οι δήμαρχοι 50 εκ των μεγαλυτέρων χωρών του κόσμου υπέγραψαν στο San Francisco την ΄΄Διακήρυξη για Πράσινες Πόλεις΄΄ και ανέλαβαν την πρωτοβουλία και τη δέσμευση για μια σειρά σημαντικών δράσεων για την περίοδο 2005- 2012.
Οι δράσεις αυτές , 21 τον αριθμό, αποτελούν τα ενδεδειγμένα πρώτα βήματα στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός βιώσιμου αστικού περιβάλλοντος.
Αφορούν 7 κρίσιμους τομείς :
Ενέργεια, Μείωση Αποβλήτων, Πολεοδομικό Σχεδιασμό, Αστικό Περιβάλλον, Μεταφορές, Δημόσια Υγεία, Νερό.
Κάθε τομέας εξειδικεύεται σε 3 βασικές δράσεις.
Ξεχωρίζουν :
- Στον τομέα της Ενέργειας η δράση Διείσδυσης των ανανεώσιμων πηγών στο 10 % του φορτίου αιχμής τα επόμενα 7 χρόνια.
- Στον τομέα της Μείωσης των Αποβλήτων η υιοθέτηση πολιτικής με στόχο τον μηδενισμό της απόθεσης απορριμμάτων στους ΧΥΤΑ και στους αποτεφρωτές ως το 2040.
- Στον Πολεοδομικό Σχεδιασμό η δράση για την δημιουργία ενός πρασίνου προτύπου αξιολόγησης όλων των νέων κτιρίων, και
- Στον τομέα Αστικό Περιβάλλον η δράση για την εξασφάλιση ενός δημόσιου ελεύθερα προσβάσιμου χώρου πρασίνου ή αναψυχής σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων από κάθε κάτοικο, ως το 2015.
Οι πόλεις θα αξιολογηθούν βάση του Προγράμματος Πράσινων Αστεριών Πόλεων.
΄΄ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ΄΄
( πηγή : BBC) Σχέδιο πρωτοποριακό και φιλόδοξο.
Πεζόδρομοι μήκους πολλών χιλιομέτρων, οικολογικά πάρκα αναπτυγμένα εντός των αστικών κέντρων, βιολογικός καθαρισμός των αποβλήτων, κατασκευή μη ενεργοβόρων κτιρίων και χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι μερικά από τα κύρια γνωρίσματα που πρέπει να έχουν οι σύγχρονες και φιλικές προς το περιβάλλον πόλεις. Ήδη πολλές γνωστές πρωτεύουσες θέλουν και φιλοδοξούν να περιλαμβάνονται στον κατάλογο των ΄΄πράσινων πόλεων΄΄
Τα στοιχεία που πρέπει να έχει μια πόλη και οι δράσεις που πρέπει να αναπτύξει προκειμένου να χαρακτηριστεί ΄΄ πράσινη΄΄ διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο. Τα προβλήματα και οι ανάγκες είναι διαφορετικές. Η πρωτεύουσα της Ισλανδίας για παράδειγμα κατέχει τα πρωτεία στην παγκόσμια λίστα των ΄΄πράσινων πόλεων΄΄.
Η θέρμανση κι ο ηλεκτρισμός προέρχονται αποκλειστικά από ανανεώσιμές γεωθερμικές και υδροφόρες πηγές ενέργειας. Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες που έχουν κάνει μεγάλα οικολογικά βήματα και έχουν βελτιώσει την ποιότητα ζωής των κατοίκων τους. Παρ΄ότι δεν είναι εύκολο πράγμα μια πόλη από την μια στιγμή στην άλλη να μετατραπεί σε πράσινο παράδεισο, πολλές ευρωπαϊκές πόλεις έχουν θέσει υψηλούς στόχους για τα επόμενα χρόνια.
Κύριοι άξονες της πολιτικής που προβλέπονται στα περισσότερα σχέδια που εφαρμόζονται ή που πρόκειται να εφαρμοστούν είναι τα εξής :
Πρόγραμμα πράσινων κατοικιών ( υψηλές επιχορηγήσεις προς τους κατοίκους για τη βελτίωση της μόνωσης και της κατανάλωσης ενέργειας)
Πρόγραμμα πράσινων επιχειρήσεων( ευαισθητοποίηση του ιδιωτικό και δημόσιου τομέα στον περιορισμό της κατανάλωσης ενέργειας)
Πρόγραμμα πράσινης ενέργειας( μέρος των αποθεμάτων ενέργειας κάθε πόλης να το διαχειρίζονται οι τοπικές κοινωνίες και όχι τα εθνικά δίκτυα)
Πρόγραμμα πράσινης συγκοινωνίας( επενδύσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς, κατασκευή πεζοδρόμων και προώθηση των οικολογικών αυτοκινήτων)
Οι στόχοι των προγραμμάτων αυτών έχουν υιοθετηθεί σε μεγάλο βαθμό και από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Πράσινων Πόλεων (EGCN), το οποίο δραστηριοποιείται από 1996. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα Forum που κατατίθενται και διαδίδονται προτάσεις και ιδέες για βιώσιμη διαβίωση. Ένα από τα έργα του το Green City Building, στοχεύει στη ανάπτυξη ενός δικτύου 6 ευρωπαϊκών δήμων, που θα θέσει σε εφαρμογή προγράμματα διαχείρισης και κατασκευής οικολογιών κτιρίων. Ο δήμος Συκεών στην ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ είναι ένας από τους έξι δήμους.
Bioregionalism, Αστική Οικολογία και Πράσινες Πόλεις
Bioregionalism : Όρος προερχόμενος από την ελληνική λέξη βίο, που σημαίνει ζωή και regio που σημαίνει περιοχή. Ουσιαστικά σημαίνει μια περιοχή που ορίζεται από τις δικές της μορφές ζωής και την τοπογραφία της. Μια περιοχή δηλαδή που κυβερνάται από την φύση και όχι από την νομοθετική εξουσία. Είναι το φυσικό πλαίσιο για οικονομική και πολιτική αποκέντρωση και αυτοδυναμία. Τέλος μέσω μιας βιώσιμης ανάπτυξης, ικανοποιεί τις δικές μας ανάγκες, δίχως να υπονομεύει την δυνατότητα των επόμενων γενεών να ικανοποιήσουν και τις δικές τους.
Αστική οικολογία
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια παγκόσμια κίνηση η οποία επιζητά να δημιουργηθούν οικολογικές πόλεις, πόλεις, δηλαδή σε ισορροπία με την φύση. Είναι το φάρμακο του πλανήτη απέναντι στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Εδώ και είκοσι χρόνια η αστική οικολογία ακολουθεί στην αποστολή της να δημιουργεί οικολογικές πόλεις τις παρακάτω 10 αρχές :
Αναθεώρηση των προτεραιοτήτων των χρήσεων γης, συντηρώντας ασφαλείς, ζωτικές ανάμικτες κοινωνίες, περιβαλλοντικά συνειδητοποιημένες, κοντά σε κόμβους διέλευσης και άλλες λειτουργίες μεταφοράς.
Αναθεώρηση των προτεραιοτήτων μεταφοράς για χάρη της πεζοπορίας, του ποδηλάτου και έμφαση της ασφαλούς πρόσβασης.
Αποκατάσταση των κατεστραμμένων αστικών τοπίων, ειδικότερα των μικρών ποταμών, τις ακτές και των υγρότοπων.
Δημιουργία επιβιώσιμων, ασφαλών και άνετων νοικοκυριών.
Φυσική, κοινωνική δικαιοσύνη και ευκαιρίες για τις γυναίκες και τους έγχρωμους ανθρώπους και των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.
Υποστήριξη της τοπικής γεωργίας, των αστικών πράσινων προγραμμάτων και της αστικής κηπουρικής
Παρότρυνση της ανακύκλωσης, της καινοτομικής τεχνολογίας και διατήρηση των πόρων.
Συνεργασία με επιχειρήσεις για την υποστήριξη οικολογικών δραστηριοτήτων.
Παρότρυνση εθελοντικής εργασίας και αποθάρρυνση υπερβολικής κατανάλωσης υλικών αγαθών.
Μεγαλύτερη ενημέρωση για το τοπικό περιβάλλον, μέσω δραστηριοτήτων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων τα οποία αυξάνουν τις γνώσεις για οικολογικά βιώσιμα ζητήματα.
Οι διαστάσεις των οικο- πράσινων πόλεων.
Περιλαμβάνουν: Υγιείς κοινωνίες, σωστή τεχνολογία, οικονομική ανάπτυξη της κοινωνίας, κοινωνική οικολογία, πράσινες πολιτικές κινήσεις, βιορεζιοναλισμός και βιώσιμη ανάπτυξη.
Οι τοπικοί δήμοι παίζουν σημαντικό ρόλο στην δημόσια υγιεινή
( συστήματα καθαρισμού), στη διακίνηση των τροφών, στις μεταφορές, στην οικονομική ανάπτυξη και στον σχεδιασμό των χρήσεων γης. Η σωστή τεχνολογία για μια τέτοια πόλη περιλαμβάνει την ανάπτυξη της παθητικής ηλιακής ενέργειας, ηλιακών συλλεκτών και ανεμογεννητριών για παροχή ηλεκτρισμού, κήπους στις ταράτσες των κτιρίων και υδροπονικά θερμοκήπια στα σπίτια. Ο κύριος στόχος των τεχνολογιών αυτών είναι η αυτοεξυπηρέτηση των κατοίκων σε τοπικό επίπεδο.
Η κοινωνική οικολογία συνδυάζει την κοινωνική ισότητα με την αποτελεσματική χρήση της ενέργειας και της σωστής τεχνολογίας. Είναι η μελέτη του ανθρώπου και των φυσικών οικοσυστημάτων και οι αλληλεπιδράσεις που υπάρχουν ανάμεσα σε κοινωνία και φύση. Μέσω των αρχών της κοινωνικής οικολογίας μπορεί οι πόλεις να οδηγηθούν σε μια οικολογική πορεία.
Γενικά τα πράσινα κόμματα πιστεύουν στον συνδυασμό της οικολογίας, της κοινωνικής υπευθυνότητας, της δημοκρατίας , της μη- βίας, προκειμένου η κοινωνία αυτό εξυπηρετούμενη, να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής , αρμονία με τη Φύση, αποκεντρωτισμό και ποικιλία.
Εθνικός διάλογος για αστική κινητικότητα στην Ευρώπη
Συνεργασίες : τα Χανιά συμμετέχουν στον εθνικό διάλογο για την αστική κινητικότητα στην Ευρώπη.
- ενημέρωση μέσω της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων -
Η αστική κινητικότητα είναι ίσως για πολλούς ένας νέος όρος στην Ευρωπαϊκή και βεβαίως στην Ελληνική πραγματικότητα. Η δράση αφορά γενικά τις μεταφορές και τις υποδομές τους , οι οποίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός τόπου.
Η πρόκληση που τίθεται, είναι ο συγκερασμός της οικονομικής ανάπτυξης των πόλεων με την διευκόλυνση της προσβασιμότητας, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και την προστασία του περιβάλλοντος.
Επειδή τα κράτη μέλη δεν έχουν ενιαία πολιτική αντιμετώπισης της αστικής κινητικότητας, η ΕΕ υιοθέτησε ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2007 την Πράσινη Βίβλο, η οποία περιλαμβάνει 25 βασικά ερωτήματα και σηματοδοτεί μια νέα φάση διαβούλευσης αυτήν που ήδη διάνυσαν τα Χανιά με την συμμετοχή όλων των αρμόδιων φορέων. Η ΕΕ θα συγκεντρώνει παλιά και νέα στοιχεία μέχρι το Φθινόπωρο του 2008 και θα διαμορφώσει το νέο Σχέδιο Δράσης θα ορίζει το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής και ανάθεση αρμοδιοτήτων.
Ήδη από την 8η - 1- 08, σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών ,δημιουργήθηκε μια ειδική επιτροπή με πρόεδρο τον συγκοινωνιολόγο κ. Χρόνη Ακριτίδη. Σκοπός γενικότερα της επιτροπής είναι η σύνταξη σχεδίου δράσης με προτάσεις , πρωτοβουλίες και μέτρα, προκειμένου να απαντήσει στον δημόσιο διάλογο που οργανώνει η Κομισιόν. Η ίδια επιτροπή θα διερευνήσει τις απόψεις των ενδιαφερομένων μερών στο πλαίσιο της συμμετοχής τους στη δημόσια διαβούλευση για τα θέματα μετακινήσεων στην πόλη των Χανίων.
Απόψεις της Νομαρχιακής επιτροπής για την αστική κινητικότητα για τα πέντε σοβαρά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές πόλεις.
Για την πρώτη ενότητα ΄΄ πόλεις ελεύθερης ροής΄΄: είναι υπέρμαχοι στην προώθηση του βαδίσματος και της ποδηλασίας, καθώς και στη συλλογική χρήση αυτοκινήτων που θα μεταφέρουν περισσότερα άτομα, στη διαμόρφωση πολιτικών στάθμευσης, στη βελτίωση της υφιστάμενης υποδομής, στην ευέλικτη χρήση των υποδομών και την χρήση έξυπνων συστημάτων μεταφορών (ιτς), που συντελούν στη βέλτιστη διαχείριση της κυκλοφορίας. Επίσης η ενσωμάτωση των εμπορικών μεταφορών στα παραπάνω.
Για την δεύτερη ενότητα ΄΄Πιο πράσινες πόλεις – περιορισμός της μόλυνσης΄΄ , είναι σύμφωνοι με την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών που θα προκύψουν σε συνεργασία με αυτοκινητοβιομηχανίες, με την συνέχιση της έρευνας, τον καθορισμό εναρμονισμένων προτύπων, την παροχή οικονομικών και μη κινήτρων και γενικά την διάχυση της εμπειρίας που έχει αποκτηθεί από τις κοινοτικές πρωτοβουλίες. Οι πράσινες συμβάσεις, οι κοινές πράσινες συμβάσεις, οι νέοι τρόποι οδήγησης και οι περιορισμοί στην κυκλοφορά θα συμβάλλουν στον επιδιωκόμενο σκοπό.
Στην τρίτη ενότητα ΄΄ Πιο έξυπνες αστικές συγκοινωνίες΄΄. Τα έξυπνα ζητήματα χρέωσης και η δυνατότητα καλύτερης πληροφόρησης θα διευκολύνουν τα μέγιστα την αστική κινητικότητα.
Για την τέταρτη ενότητα ΄΄ Προσβάσιμες αστικές συγκοινωνίες΄΄, θα πρέπει να επιδιωχθεί ώστε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πολιτών με χρήση βασικών δικαιωμάτων των επιβατών και ειδικά σε αυτούς με μειωμένη κινητικότητα( ΑΜΕΑ) σε όλους τους τρόπους μεταφοράς. Επίσης να υπάρχει συντονισμός μεταξύ ΜΜΜ Αστικής και Περιαστικής συγκοινωνίας και θα πρέπει να γίνει Προσπάθεια για ευέλικτους τρόπους μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων.
Η στήριξη των παραπάνω σε ένα κατάλληλο κοινοτικό πλαίσιο θα βοηθήσει τα μέγιστα. Ο ισόρροπος συντονισμός της χρήσης γης και η ολοκληρωμένη προσέγγιση της αστικής κινητικότητας είναι αναγκαίες δράσεις.
Στην ενότητα πέντε ΄΄Ασφαλείς αστικές μεταφορές΄΄, η ασφαλέστερη συμπεριφορά και τα ασφαλέστερα οχήματα αποτελούν την βασική πολιτική πολιτική, που βοηθάει όχι μόνο τα επιβατικά ή φορτηγά οχήματα, αλλά και τους πεζούς και τους ποδηλάτες. Οπωσδήποτε απαραίτητη προϋπόθεση είναι η διαμόρφωση νέας παιδείας, που θα παίξει σημαντικό ρόλο στην βελτίωση της χρήσης του αυτοκινήτου
Στα πλαίσια του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών οι δήμαρχοι 50 εκ των μεγαλυτέρων χωρών του κόσμου υπέγραψαν στο San Francisco την ΄΄Διακήρυξη για Πράσινες Πόλεις΄΄ και ανέλαβαν την πρωτοβουλία και τη δέσμευση για μια σειρά σημαντικών δράσεων για την περίοδο 2005- 2012.
Οι δράσεις αυτές , 21 τον αριθμό, αποτελούν τα ενδεδειγμένα πρώτα βήματα στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός βιώσιμου αστικού περιβάλλοντος.
Αφορούν 7 κρίσιμους τομείς :
Ενέργεια, Μείωση Αποβλήτων, Πολεοδομικό Σχεδιασμό, Αστικό Περιβάλλον, Μεταφορές, Δημόσια Υγεία, Νερό.
Κάθε τομέας εξειδικεύεται σε 3 βασικές δράσεις.
Ξεχωρίζουν :
- Στον τομέα της Ενέργειας η δράση Διείσδυσης των ανανεώσιμων πηγών στο 10 % του φορτίου αιχμής τα επόμενα 7 χρόνια.
- Στον τομέα της Μείωσης των Αποβλήτων η υιοθέτηση πολιτικής με στόχο τον μηδενισμό της απόθεσης απορριμμάτων στους ΧΥΤΑ και στους αποτεφρωτές ως το 2040.
- Στον Πολεοδομικό Σχεδιασμό η δράση για την δημιουργία ενός πρασίνου προτύπου αξιολόγησης όλων των νέων κτιρίων, και
- Στον τομέα Αστικό Περιβάλλον η δράση για την εξασφάλιση ενός δημόσιου ελεύθερα προσβάσιμου χώρου πρασίνου ή αναψυχής σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων από κάθε κάτοικο, ως το 2015.
Οι πόλεις θα αξιολογηθούν βάση του Προγράμματος Πράσινων Αστεριών Πόλεων.
΄΄ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ΄΄
( πηγή : BBC) Σχέδιο πρωτοποριακό και φιλόδοξο.
Πεζόδρομοι μήκους πολλών χιλιομέτρων, οικολογικά πάρκα αναπτυγμένα εντός των αστικών κέντρων, βιολογικός καθαρισμός των αποβλήτων, κατασκευή μη ενεργοβόρων κτιρίων και χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι μερικά από τα κύρια γνωρίσματα που πρέπει να έχουν οι σύγχρονες και φιλικές προς το περιβάλλον πόλεις. Ήδη πολλές γνωστές πρωτεύουσες θέλουν και φιλοδοξούν να περιλαμβάνονται στον κατάλογο των ΄΄πράσινων πόλεων΄΄
Τα στοιχεία που πρέπει να έχει μια πόλη και οι δράσεις που πρέπει να αναπτύξει προκειμένου να χαρακτηριστεί ΄΄ πράσινη΄΄ διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο. Τα προβλήματα και οι ανάγκες είναι διαφορετικές. Η πρωτεύουσα της Ισλανδίας για παράδειγμα κατέχει τα πρωτεία στην παγκόσμια λίστα των ΄΄πράσινων πόλεων΄΄.
Η θέρμανση κι ο ηλεκτρισμός προέρχονται αποκλειστικά από ανανεώσιμές γεωθερμικές και υδροφόρες πηγές ενέργειας. Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες που έχουν κάνει μεγάλα οικολογικά βήματα και έχουν βελτιώσει την ποιότητα ζωής των κατοίκων τους. Παρ΄ότι δεν είναι εύκολο πράγμα μια πόλη από την μια στιγμή στην άλλη να μετατραπεί σε πράσινο παράδεισο, πολλές ευρωπαϊκές πόλεις έχουν θέσει υψηλούς στόχους για τα επόμενα χρόνια.
Κύριοι άξονες της πολιτικής που προβλέπονται στα περισσότερα σχέδια που εφαρμόζονται ή που πρόκειται να εφαρμοστούν είναι τα εξής :
Πρόγραμμα πράσινων κατοικιών ( υψηλές επιχορηγήσεις προς τους κατοίκους για τη βελτίωση της μόνωσης και της κατανάλωσης ενέργειας)
Πρόγραμμα πράσινων επιχειρήσεων( ευαισθητοποίηση του ιδιωτικό και δημόσιου τομέα στον περιορισμό της κατανάλωσης ενέργειας)
Πρόγραμμα πράσινης ενέργειας( μέρος των αποθεμάτων ενέργειας κάθε πόλης να το διαχειρίζονται οι τοπικές κοινωνίες και όχι τα εθνικά δίκτυα)
Πρόγραμμα πράσινης συγκοινωνίας( επενδύσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς, κατασκευή πεζοδρόμων και προώθηση των οικολογικών αυτοκινήτων)
Οι στόχοι των προγραμμάτων αυτών έχουν υιοθετηθεί σε μεγάλο βαθμό και από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Πράσινων Πόλεων (EGCN), το οποίο δραστηριοποιείται από 1996. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα Forum που κατατίθενται και διαδίδονται προτάσεις και ιδέες για βιώσιμη διαβίωση. Ένα από τα έργα του το Green City Building, στοχεύει στη ανάπτυξη ενός δικτύου 6 ευρωπαϊκών δήμων, που θα θέσει σε εφαρμογή προγράμματα διαχείρισης και κατασκευής οικολογιών κτιρίων. Ο δήμος Συκεών στην ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ είναι ένας από τους έξι δήμους.
Bioregionalism, Αστική Οικολογία και Πράσινες Πόλεις
Bioregionalism : Όρος προερχόμενος από την ελληνική λέξη βίο, που σημαίνει ζωή και regio που σημαίνει περιοχή. Ουσιαστικά σημαίνει μια περιοχή που ορίζεται από τις δικές της μορφές ζωής και την τοπογραφία της. Μια περιοχή δηλαδή που κυβερνάται από την φύση και όχι από την νομοθετική εξουσία. Είναι το φυσικό πλαίσιο για οικονομική και πολιτική αποκέντρωση και αυτοδυναμία. Τέλος μέσω μιας βιώσιμης ανάπτυξης, ικανοποιεί τις δικές μας ανάγκες, δίχως να υπονομεύει την δυνατότητα των επόμενων γενεών να ικανοποιήσουν και τις δικές τους.
Αστική οικολογία
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια παγκόσμια κίνηση η οποία επιζητά να δημιουργηθούν οικολογικές πόλεις, πόλεις, δηλαδή σε ισορροπία με την φύση. Είναι το φάρμακο του πλανήτη απέναντι στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Εδώ και είκοσι χρόνια η αστική οικολογία ακολουθεί στην αποστολή της να δημιουργεί οικολογικές πόλεις τις παρακάτω 10 αρχές :
Αναθεώρηση των προτεραιοτήτων των χρήσεων γης, συντηρώντας ασφαλείς, ζωτικές ανάμικτες κοινωνίες, περιβαλλοντικά συνειδητοποιημένες, κοντά σε κόμβους διέλευσης και άλλες λειτουργίες μεταφοράς.
Αναθεώρηση των προτεραιοτήτων μεταφοράς για χάρη της πεζοπορίας, του ποδηλάτου και έμφαση της ασφαλούς πρόσβασης.
Αποκατάσταση των κατεστραμμένων αστικών τοπίων, ειδικότερα των μικρών ποταμών, τις ακτές και των υγρότοπων.
Δημιουργία επιβιώσιμων, ασφαλών και άνετων νοικοκυριών.
Φυσική, κοινωνική δικαιοσύνη και ευκαιρίες για τις γυναίκες και τους έγχρωμους ανθρώπους και των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.
Υποστήριξη της τοπικής γεωργίας, των αστικών πράσινων προγραμμάτων και της αστικής κηπουρικής
Παρότρυνση της ανακύκλωσης, της καινοτομικής τεχνολογίας και διατήρηση των πόρων.
Συνεργασία με επιχειρήσεις για την υποστήριξη οικολογικών δραστηριοτήτων.
Παρότρυνση εθελοντικής εργασίας και αποθάρρυνση υπερβολικής κατανάλωσης υλικών αγαθών.
Μεγαλύτερη ενημέρωση για το τοπικό περιβάλλον, μέσω δραστηριοτήτων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων τα οποία αυξάνουν τις γνώσεις για οικολογικά βιώσιμα ζητήματα.
Οι διαστάσεις των οικο- πράσινων πόλεων.
Περιλαμβάνουν: Υγιείς κοινωνίες, σωστή τεχνολογία, οικονομική ανάπτυξη της κοινωνίας, κοινωνική οικολογία, πράσινες πολιτικές κινήσεις, βιορεζιοναλισμός και βιώσιμη ανάπτυξη.
Οι τοπικοί δήμοι παίζουν σημαντικό ρόλο στην δημόσια υγιεινή
( συστήματα καθαρισμού), στη διακίνηση των τροφών, στις μεταφορές, στην οικονομική ανάπτυξη και στον σχεδιασμό των χρήσεων γης. Η σωστή τεχνολογία για μια τέτοια πόλη περιλαμβάνει την ανάπτυξη της παθητικής ηλιακής ενέργειας, ηλιακών συλλεκτών και ανεμογεννητριών για παροχή ηλεκτρισμού, κήπους στις ταράτσες των κτιρίων και υδροπονικά θερμοκήπια στα σπίτια. Ο κύριος στόχος των τεχνολογιών αυτών είναι η αυτοεξυπηρέτηση των κατοίκων σε τοπικό επίπεδο.
Η κοινωνική οικολογία συνδυάζει την κοινωνική ισότητα με την αποτελεσματική χρήση της ενέργειας και της σωστής τεχνολογίας. Είναι η μελέτη του ανθρώπου και των φυσικών οικοσυστημάτων και οι αλληλεπιδράσεις που υπάρχουν ανάμεσα σε κοινωνία και φύση. Μέσω των αρχών της κοινωνικής οικολογίας μπορεί οι πόλεις να οδηγηθούν σε μια οικολογική πορεία.
Γενικά τα πράσινα κόμματα πιστεύουν στον συνδυασμό της οικολογίας, της κοινωνικής υπευθυνότητας, της δημοκρατίας , της μη- βίας, προκειμένου η κοινωνία αυτό εξυπηρετούμενη, να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής , αρμονία με τη Φύση, αποκεντρωτισμό και ποικιλία.
Εθνικός διάλογος για αστική κινητικότητα στην Ευρώπη
Συνεργασίες : τα Χανιά συμμετέχουν στον εθνικό διάλογο για την αστική κινητικότητα στην Ευρώπη.
- ενημέρωση μέσω της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων -
Η αστική κινητικότητα είναι ίσως για πολλούς ένας νέος όρος στην Ευρωπαϊκή και βεβαίως στην Ελληνική πραγματικότητα. Η δράση αφορά γενικά τις μεταφορές και τις υποδομές τους , οι οποίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός τόπου.
Η πρόκληση που τίθεται, είναι ο συγκερασμός της οικονομικής ανάπτυξης των πόλεων με την διευκόλυνση της προσβασιμότητας, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και την προστασία του περιβάλλοντος.
Επειδή τα κράτη μέλη δεν έχουν ενιαία πολιτική αντιμετώπισης της αστικής κινητικότητας, η ΕΕ υιοθέτησε ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2007 την Πράσινη Βίβλο, η οποία περιλαμβάνει 25 βασικά ερωτήματα και σηματοδοτεί μια νέα φάση διαβούλευσης αυτήν που ήδη διάνυσαν τα Χανιά με την συμμετοχή όλων των αρμόδιων φορέων. Η ΕΕ θα συγκεντρώνει παλιά και νέα στοιχεία μέχρι το Φθινόπωρο του 2008 και θα διαμορφώσει το νέο Σχέδιο Δράσης θα ορίζει το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής και ανάθεση αρμοδιοτήτων.
Ήδη από την 8η - 1- 08, σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών ,δημιουργήθηκε μια ειδική επιτροπή με πρόεδρο τον συγκοινωνιολόγο κ. Χρόνη Ακριτίδη. Σκοπός γενικότερα της επιτροπής είναι η σύνταξη σχεδίου δράσης με προτάσεις , πρωτοβουλίες και μέτρα, προκειμένου να απαντήσει στον δημόσιο διάλογο που οργανώνει η Κομισιόν. Η ίδια επιτροπή θα διερευνήσει τις απόψεις των ενδιαφερομένων μερών στο πλαίσιο της συμμετοχής τους στη δημόσια διαβούλευση για τα θέματα μετακινήσεων στην πόλη των Χανίων.
Απόψεις της Νομαρχιακής επιτροπής για την αστική κινητικότητα για τα πέντε σοβαρά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές πόλεις.
Για την πρώτη ενότητα ΄΄ πόλεις ελεύθερης ροής΄΄: είναι υπέρμαχοι στην προώθηση του βαδίσματος και της ποδηλασίας, καθώς και στη συλλογική χρήση αυτοκινήτων που θα μεταφέρουν περισσότερα άτομα, στη διαμόρφωση πολιτικών στάθμευσης, στη βελτίωση της υφιστάμενης υποδομής, στην ευέλικτη χρήση των υποδομών και την χρήση έξυπνων συστημάτων μεταφορών (ιτς), που συντελούν στη βέλτιστη διαχείριση της κυκλοφορίας. Επίσης η ενσωμάτωση των εμπορικών μεταφορών στα παραπάνω.
Για την δεύτερη ενότητα ΄΄Πιο πράσινες πόλεις – περιορισμός της μόλυνσης΄΄ , είναι σύμφωνοι με την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών που θα προκύψουν σε συνεργασία με αυτοκινητοβιομηχανίες, με την συνέχιση της έρευνας, τον καθορισμό εναρμονισμένων προτύπων, την παροχή οικονομικών και μη κινήτρων και γενικά την διάχυση της εμπειρίας που έχει αποκτηθεί από τις κοινοτικές πρωτοβουλίες. Οι πράσινες συμβάσεις, οι κοινές πράσινες συμβάσεις, οι νέοι τρόποι οδήγησης και οι περιορισμοί στην κυκλοφορά θα συμβάλλουν στον επιδιωκόμενο σκοπό.
Στην τρίτη ενότητα ΄΄ Πιο έξυπνες αστικές συγκοινωνίες΄΄. Τα έξυπνα ζητήματα χρέωσης και η δυνατότητα καλύτερης πληροφόρησης θα διευκολύνουν τα μέγιστα την αστική κινητικότητα.
Για την τέταρτη ενότητα ΄΄ Προσβάσιμες αστικές συγκοινωνίες΄΄, θα πρέπει να επιδιωχθεί ώστε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πολιτών με χρήση βασικών δικαιωμάτων των επιβατών και ειδικά σε αυτούς με μειωμένη κινητικότητα( ΑΜΕΑ) σε όλους τους τρόπους μεταφοράς. Επίσης να υπάρχει συντονισμός μεταξύ ΜΜΜ Αστικής και Περιαστικής συγκοινωνίας και θα πρέπει να γίνει Προσπάθεια για ευέλικτους τρόπους μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων.
Η στήριξη των παραπάνω σε ένα κατάλληλο κοινοτικό πλαίσιο θα βοηθήσει τα μέγιστα. Ο ισόρροπος συντονισμός της χρήσης γης και η ολοκληρωμένη προσέγγιση της αστικής κινητικότητας είναι αναγκαίες δράσεις.
Στην ενότητα πέντε ΄΄Ασφαλείς αστικές μεταφορές΄΄, η ασφαλέστερη συμπεριφορά και τα ασφαλέστερα οχήματα αποτελούν την βασική πολιτική πολιτική, που βοηθάει όχι μόνο τα επιβατικά ή φορτηγά οχήματα, αλλά και τους πεζούς και τους ποδηλάτες. Οπωσδήποτε απαραίτητη προϋπόθεση είναι η διαμόρφωση νέας παιδείας, που θα παίξει σημαντικό ρόλο στην βελτίωση της χρήσης του αυτοκινήτου
Η Τράπεζα Χρόνου Συστήματα Τοπικών μη χρηματικών Ανταλλαγών
Τα LETS, δηλαδή Local Exchange Trading Systems (Συστήματα Τοπικών Ανταλλαγών), είναι μια μορφή συναλλαγής, που όμως δεν τοκίζεται, δεν παράγει κέρδος, αλλά βοηθάει τις τοπικές κοινωνίες να αναπνεύσουν, να ζήσουν και να αναπτυχθούν μέσα σε δύσκολες οικονομικά εποχές. Είναι με λίγα λόγια ένας τρόπος να ζεις και να εργάζεσαι χωρίς λεφτά. Η μυθολογία της εποχής θέλει αυτά τα συστήματα να έχουν πάρει το όνομά τους από τα πάρτι που διοργάνωναν οι άνεργοι εκείνη την εποχή, σε μια προσπάθεια να κρατήσουν ψηλά το ηθικό τους. Το σύνθημα «lets party», που χρησιμοποιούσαν για να αντέξουν τα αδιέξοδα που είχαν εμφανιστεί στις πόλεις τους, αλλά και η προσπάθεια να μαζέψουν κάποια χρήματα μέσα από αυτά τα πάρτι, έγιναν ο νονός αυτών των συστημάτων.
Μια ομάδα ανθρώπων που θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν από το χρήμα και τις τιμές της προσφοράς και της ζήτησης της αγοράς φτιάχνουν ένα ανεξάρτητο σύστημα ανταλλαγής υπηρεσιών. Σε αυτό ο καθένας δηλώνει τι μπορεί να προσφέρει και τι έχει ανάγκη. Η ανταλλαγή αφορά αγαθά, υπηρεσίες ή γνώσεις. Ολοι προσφέρουν και όλοι έχουν κάποια στιγμή ανάγκη. Δεν αγοράζουν, όμως, ούτε πουλούν. Ανταλλάσσουν. Τα συστήματα αυτά ονομάζονται LETS (Local Exchange Trading Systems) ή Συστήματα Τοπικών Ανταλλαγών.
Lets υπάρχουν σε πολλές χώρες του κόσμου. Από την Αυστραλία μέχρι το Εκουαδόρ και από τον Καναδά μέχρι την Ιαπωνία. Στην Ευρώπη το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ολλανδία αλλά και η Ουγγαρία έχουν δημιουργήσει LETS την τελευταία 20ετία. Η Ελλάδα έχει ένα τέτοιο σύστημα, την Τράπεζα Χρόνου Αττικής.
Επιστροφή, λοιπόν, στο παρελθόν, όταν δεν υπήρχαν νομίσματα και τιμές και οι άνθρωποι αντάλλασσαν αγαθά, υπηρεσίες και γνώσεις.
«Σημαντική η ανταπόκριση στη χώρα μας»
Γονείς που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους και δύσκολα τα βγάζουν πέρα, συνταξιούχοι που πλήττουν με τον εξαντλητικό ελεύθερο χρόνο που έχουν στα χέρια τους, νέοι πτυχιούχοι, αλλά άνεργοι, που θέλουν να αποκτήσουν επαγγελματική εμπειρία, πολίτες που ζουν στα όρια της φτώχειας, αλλά και πολίτες που τα έχουν καταφέρει και βγάζουν περισσότερα από 50.000 ευρώ το χρόνο, γυναίκες και άνδρες θύματα κακοποίησης, γυναίκες και άνδρες μέσης ηλικίας που έχουν μεγαλώσει τα παιδιά τους και έχουν μια καλή δουλειά. Το πάρε-δώσε της Τράπεζας Χρόνου είναι για όλους. Είναι για όσους έχουν ανάγκη ανταλλαγής χωρίς να πληρώσουν φόρους, αλλά και για όσους χρειάζονται μια μεγάλη γειτονιά. Και μέχρι στιγμής ένα χρόνο μετά το ξεκίνημά της μετρά 200 μέλη 18-85 ετών.
«Η ανταλλαγή των υπηρεσιών είναι ισότιμη. Το νόμισμα της Τράπεζας Χρόνου είναι ο χρόνος. Η μία ώρα νομικών συμβουλών ισούται με μία ώρα κηπουρικής. Ολες οι υπηρεσίες "ξεπληρώνονται". Η ανταλλαγή δεν γίνεται πάντα μέσα στην εβδομάδα, αλλά μέσα σε ένα εξάμηνο. Κάποια άτομα αποθηκεύουν χρόνο για το μέλλον. Υπάρχει μία κεντρική μονάδα που χρεώνει και πιστώνει το λογαριασμό χρόνου κάθε μέλους, όπως μια τράπεζα κρατάει λογαριασμό των αναλήψεων και καταθέσεων», λέει η πρόεδρος της τράπεζας, Νίκη Ρουμπάνη, πρόεδρος του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης που ζωντάνεψε την ιδέα στη χώρα μας.
Eθελοντές αποταμιεύουν χρόνο προσφοράς υπηρεσιών.
H διαδικασία για να γίνει κάποιος μέλος της τράπεζας είναι εξαιρετικά απλή και τελείως δωρεάν. Αρκεί ένα τηλεφώνημα στο 210-9700.814, στα γραφεία του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης στη Δάφνη, το οποίο εφαρμόζει το πρωτοποριακό αυτό πρόγραμμα. Ακολουθεί μια συνάντηση με τις υπεύθυνες του προγράμματος, όπου ο υποψήφιος πελάτης αναγράφει σε μια σχετική λίστα τι θα μπορούσε να κάνει και για πόσο καιρό. Δεν υπάρχει κανένα όριο για τις ώρες προσφοράς ή για το είδος προσφοράς. Τα πλεονεκτήματα της είναι ότι:
α) Δημιουργούνται σταθερές - συνεχείς και πιστές σχέσεις αμοιβαιότητας που ενδυναμώνουν τα μέλη.
β) Σε αντίθεση με τη μισθωτή εργασία βιώνονται ως ελεύθερες και όχι αλλοτριωμένες δραστηριότητες.
γ) Είναι περισσότερο επικοινωνιακές συναναστροφές παρά «απασχόληση»
δ) Βοηθούν τα άτομα να ανακαλύψουν ή να αναπτύξουν νέες ικανότητες και δεξιότητες.
ε) Περιορίζουν τη σπατάλη.
στ) Αναπτύσσουν τοπικούς πόρους.
ζ) Ευνοούν την αξιοποίηση πόρων.
η) Ενισχύουν την οικολογική συνείδηση.
θ) Ενισχύουν την αλληλεγγύη μεταξύ των δύο φύλων αλλά και μεταξύ των γενεών.
Η Τράπεζα Χρόνου αφορά:
Όλες/ους αυτές/ούς που θέλουν αυτοβούλως να συμμετέχουν.
Προσιδιάζει όμως περισσότερο σε άνεργες και άνεργους (που έχουν πολύ χρόνο και όχι χρήμα).
Ειδικές πληθυσμιακές ομάδες (μετανάστες, πρόσφυγες, μονογονεϊκές οικογένειες, αναπήρους κ.α.)
Συνταξιούχους Τράπεζες Χρόνου έχουν λειτουργήσει επιτυχώς σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως Γερμανία, Αγγλία
«Μας ενδιέφερε να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο σύστημα συνεργασίας που να μπορούν οι άνθρωποι να δικτυώνονται. Κυρίως όσοι ζουν στο περιθώριο το κοινωνικό, το οικονομικό. Ο αποκλεισμός δεν είναι μόνο να μην έχεις δουλειά. Είναι κυρίως ότι δεν έχεις προσωπικό δίκτυο, φίλους».
- Τι ανταπόκριση έχει;
«Τρεις νέες ομάδες έχουν ξεκινήσει στην Τράπεζα Χρόνου Αττικής σε τοπικές δομές σε Αθήνα, Λαύριο, Βύρωνα, ενώ ενδιαφέρον υπάρχει και από άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως η Βέροια και η Θεσσαλονίκη. Οι πιο δυνατοί πυρήνες αυτή τη στιγμή είναι στα ανατολικά προάστια των Αθηνών, στο Περιστέρι και την Πετρούπολη. Εκεί υπάρχει μια πολύ δυναμική ομάδα γυναικών που λειτουργεί σαν παρέα τοπική και ταυτόχρονα είναι συνδεδεμένη και με την κεντρική τράπεζα.
Υπάρχουν υπηρεσίες που για να ανταλλαγούν πρέπει να είσαι κοντά, όπως το να κρατήσεις το παιδί κάποιου, αλλά και άλλες που η απόσταση δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας, όπως το να μεταφράσεις ένα κείμενο».
- Οι ειδικότητες;
«Από κηπουρική μέχρι ρέικι. Από μαθήματα πληροφορικής και ισπανικών ή ελληνικών αν τα άτομα είναι αλλοδαπά, μέχρι χορού, ζωγραφικής, κιθάρας. Νομικές συμβουλές, ιατρικές ή νοσηλευτικές υπηρεσίες, λογιστικά, ψυχολογική υποστήριξη, ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές λυκείου για τις πανελλήνιες, κράτημα παιδιών, μαγείρεμα, σιδέρωμα. Υδραυλικές ή ηλεκτρολογικές εργασίες, μεταφορές, αγορές δώρων. Τα πάντα. Κάθε νέο μέλος φέρνει και μια νέα ειδικότητα».
- «Δεν σας θυμίζει τίποτα;»,
«Η ιδέα της ανταλλαγής υπηρεσιών δεν είναι κάτι νέο ή ξενόφερτο για την Ελλάδα. Στις αγροτικές κοινωνίες είθισται οι συγκομιδές να γίνονται από όλους. Καθένας βοηθούσε στις συγκομιδές και του υπόλοιπου χωριού. Πήγαινε όλο το χωριό και μάζευε ελιές η την συγκομιδή δημτριακών. Μέχρι και τώρα γίνεται αυτό».
1. Ζούμε σήμερα την λεγόμενη "παγκοσμιοποιημένη" φάση της οικονομίας της αγοράς και σε τοπικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι κάθε είδους αγορές, από αυτή των εμπορευμάτων μέχρι την αγορά εργασίας, κεφαλαίων ή του ελεύθερου χρόνου, έχουν γίνει οι αόρατοι ρυθμιστές της καθημερινής ζωής μας. Στις κοινωνίες του "αναπτυγμένου" κόσμου είμαστε εγκλωβισμένοι σε οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις που την ανάγκη του κάθε ανθρώπου για δράση και εισόδημα τη συγχέουν με την "μισθωτή εργασία"
2. Τα τελευταία χρόνια, σε πολλές χώρες του Πρώτου Κόσμου (Η.Π.Α., Καναδάς, Αυστραλία, Αγγλία, Γερμανία, κλπ.) όλο και περισσότεροι άνθρωποι, μη ικανοποιημένοι από αυτή την κατάσταση, θέλουν να ξεφύγουν απ΄ αυτήν και λειτουργώντας με την στρατηγική του "παραδείγματος" στρέφονται σε μια οργάνωση της ζωής τους τέτοια που άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο τους θέτει εκτός πλαισίου αυτής της εξέλιξης.
Έχουν ξεφύγει απ΄ τον μηχανισμό της "μισθωτής εργασίας" και της αγοράς, καθώς και από την ιδεολογία του καταναλωτισμού και προσπαθούν να αναπτύξουν μια άλλη στάση και κουλτούρα. Πολυάριθμες κοινότητες έχουν δημιουργηθεί. Σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχουν κάπου 25.000 κοινοτικές πρωτοβουλίες, όπου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ζουν και συνεργάζονται. Στην Ευρώπη υπάρχουν κάπου 1500 τέτοιες εκ των οποίων 400 στην Γερμανία (βλέπε Νέα Σελήνη, αρ.26). Η εμπειρία τους είναι χρήσιμη για την γενικότερη έξοδο απ΄ την κοινωνία της αγοράς και της μισθωτής εργασίας.
Χρειαζόμαστε σήμερα πραγματικά μια πολιτική ελπίδας, που θα εξαλείψει το φόβο και το αίσθημα της αδυναμίας μπροστά σε μεγασυστήματα που διαμορφώνουν τη ζωή μας. Ένα ευρύ δίκτυο κοινοτήτων που θα ενοποιούν την καθημερινή οικονομική, κοινωνική, οικολογική και πολιτική ζωή των μελών τους και θα έχουν στόχους τέτοιους που θα αποτελούν τοπικές εκφράσεις παγκοσμίων στόχων, είναι πραγματοποιήσιμο και εφικτό στις σημερινές συνθήκες.. Στη χώρα μας οι πρωτοβουλίες για οικο-κοινότητες είναι περιορισμένες. Πέρα από διάφορους άλλους κοινωνικούς λόγους, στις πόλεις δεν υπάρχουν μεγάλοι ελεύθεροι χώροι που θα μπορούσαν να στεγάσουν τέτοιες πρωτοβουλίες.
Στην επαρχία, παρόλο που υπάρχουν αρκετά παρατημένα χωριά, επειδή είναι πολύ απομονωμένα και απομακρυσμένα με δύσκολες συνθήκες, απ΄ τη μια, και επειδή δεν υπάρχουν μεγάλα αγροκτήματα με αντίστοιχες υποδομές, απ΄ την άλλη, τέτοιες προσπάθειες, όπου έγιναν, δεν ευνοήθηκαν (βλέπε Σαρακήνικο Ιθάκης, Νιοχώρι Λευκάδας). Τα επόμενα όμως χρόνια θα είναι αρκετοί εκείνοι που θα θελήσουν να αφήσουν πίσω τους την μίζερη ζωή του "αποκλεισμένου" και "απόκληρου" των πόλεων και καθώς φυσικά δε θα θέλουν να ενταχθούν στην εξίσου μίζερη ζωή της επαρχίας, θα προτιμήσουν την διέξοδο προς την κοινοτιστική ζωή.
Παράλληλα, η μαζική ανεργία στις πόλεις και το πέρασμα σιγά-σιγά μεγάλου ποσοστού ανθρώπων στην κατηγορία των φτωχών παριών, θα οδηγήσει αρκετούς απ΄ αυτούς, από ανάγκη επιβίωσης, να δημιουργήσουν κοινοτιστικές σχέσεις και στις γειτονιές των πόλεων. Ποια μορφή παίρνουν οι οικο-κοινότητες αλληλεγγύης και συνεργασίας αποφασίζεται από τους συμμετέχοντες, ανάλογα με τις δυνατότητες που υπάρχουν και τις συνθήκες που επικρατούν. Ενδεικτικά θα μπορούσαν να πάρουν τις μορφές: α) Μια συλλογικότητα αρκετών ανθρώπων (κρίσιμος αριθμός κάθε φορά!) με διαφορετικές δεξιότητες (και όχι μόνο τη θέληση), αποφασίζουν όχι απλώς να βρουν κοινό χώρο διαμονής, αλλά και χώρο που να δίνει δυνατότητες για κοινές δραστηριότητες σε καθημερινή βάση.
Αυτές οι δραστηριότητες θα πρέπει να είναι και οικονομικές, ώστε να εξασφαλίζεται εισόδημα βιωσιμότητας τουλάχιστον για κάποιους από αυτούς. Μερικοί μπορούν να εξασφαλίζουν εισόδημα από δραστηριότητες εκτός κοινότητας και να συμμετέχουν μερικά μόνο στις δραστηριότητες της κοινότητας. Αν π.χ. ο χώρος είναι ένα μεγάλο αγρόκτημα οι δραστηριότητες μπορούν να πάρουν τη μορφή οικολογικής αγροτικής μορφής (φυτικής-ζωικής), τα προϊόντα της οποίας από τη μια αυτοκαταναλώνονται, από την άλλη τα περισσεύματα διατίθενται τοπικά, με τρόπο που θα έχει επιλεγεί από τη συλλογικότητα. Επίσης τη μορφή εργασιών σε εργαστήρια, από ξυλουργείο-κεραμοποιείο, μέχρι οινοποιείο ή τυροκομείο. Μπορεί να οργανωθεί κοινή κουζίνα, χώρος απασχόλησης παιδιών, χώρος αυτοέκφρασης, χώρος υποδοχής επισκεπτών, κ.λ.π.
Βασικό της χαρακτηριστικό είναι η αυτοδυναμία-αυτάρκεια από τη μία και η οργανική σύνδεση με τα δρώμενα και την καθημερινή ζωή των κατοίκων της γύρω περιοχής καθώς και σε σύνδεση με το Δίκτυο η συμμετοχή στα γενικότερα δρώμενα. Ξεκινώντας από το άτομο και τις «ομάδες συνάφειας» (affinity groups), στοχεύει στη δημιουργία ενός παραδείγματος υγιών και προτιμητέων τρόπων ζωής στο ατομικό και κοινωνικό επίπεδο όπως:
σχέδια Κοινοτικής Οικονομικής Ανάπτυξης (ΚΕΑ), «ελεύθερες ζώνες» που περιλαμβάνουν κομμούνες, αυτοδιαχειριζόμενες φάρμες κ.λπ., εναλλακτικούς θεσμούς, όπως ελεύθερα σχολεία, αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια, στεγαστικοί συνεταιρισμοί, σχήματα LETS (τοπικές ανταλλαγές χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος).
Ωστόσο, μια τέτοια προσέγγιση, που έχει ήδη επικριθεί για τον ατομικιστικό χαρακτήρα της[2], δεν μπορεί φυσικά να επιφέρει, από μόνη της, οποιαδήποτε ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή. Μολονότι χρήσιμη για τη δημιουργία μιας εναλλακτικής κουλτούρας μεταξύ μικρών τμημάτων του πληθυσμού και ταυτόχρονα για την ανύψωση του ηθικού των ακτιβιστών οι οποίοι θέλουν να δουν μια άμεση αλλαγή στη ζωή τους, είναι προφανές ότι η προσέγγιση αυτή δεν έχει κάποια πιθανότητα επιτυχίας -στο πλαίσιο της σημερινής τεράστιας συγκέντρωσης εξουσίας- στην οικοδόμηση της δημοκρατικής πλειονότητας που απαιτείται για τη ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή. εάν αρκετοί άνθρωποι εκπαιδευτούν και πειστούν να αλλάξουν ατομικά τον τρόπο ζωής τότε «ο καπιταλισμός θα μαραθεί και θα πεθάνει»:
Εάν ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων μετακινηθεί στην ‘αργή λουρίδα’, όπου μπορεί να ζει ικανοποιητικά χωρίς να καταναλώνει πολύ, τότε ο καπιταλισμός είναι καταδικασμένος. (Το σύστημα αυτό) δεν φοβάται τίποτα περισσότερο από την πτώση στους δείκτες πωλήσεων. Καμιά επιχείρηση δεν θα μπορέσει να μου πουλήσει ποτέ ρούχα της μόδας ή σπορ αυτοκίνητα. Εάν κάνουμε άνετη και ελκυστική τη μετάβαση σε βιώσιμους (conserver) τρόπους ζωής, για ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, ο καπιταλισμός θα μαραθεί και θα πεθάνει.[5]
Όμως, η ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή δεν μπορεί ποτέ να επιτευχθεί έξω από τον κύριο πολιτικό και κοινωνικό στίβο. Η εξάλειψη των σημερινών εξουσιαστικών δομών και σχέσεων δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε «δια του παραδείγματος», ούτε μέσω της εκπαίδευσης και της πειθούς. Χρειάζεται μια βάση εξουσίας για να καταστρέψει την εξουσία. Κατά τη γνώμη μου, ο μόνος τρόπος που μια προσέγγιση, η οποία στοχεύει στη δημιουργία βάσεων εξουσίας, θα ήταν συμβατή με τους στόχους του δημοκρατικού προτάγματος είναι η ανάπτυξη ενός περιεκτικού προγράμματος ριζοσπαστικού μετασχηματισμού των τοπικών πολιτικών και οικονομικών δομών.
Η στρατηγική του συνομοσπονδιακού κοινοτισμού, από την οποία ξεκινά η μεταβατική στρατηγική του προτάγματος της περιεκτικής δημοκρατίας, προσφέρει μια ριζοσπαστική εναλλακτική πρόταση προς τις στρατηγικές του τρόπου ζωής και είναι απολύτως συμβατή με το δημοκρατικό πρόταγμα. Η προσέγγιση αυτή στοχεύει «στο μετασχηματισμό και εκδημοκρατισμό των τοπικών κυβερνήσεων, τη στήριξή τους σε λαϊκές συνελεύσεις, τη σύνδεσή τους σε συνομοσπονδίες, την οικειοποίηση της περιφερειακής οικονομίας από τις συνομοσπονδιακές και δημοτικές αρχές».[6]
Οι στρατηγικές του τρόπου ζωής θεωρούν ότι η κοινωνική αλλαγή αρχίζει από τον τρόπο ζωής του ατόμου και, αντί να στοχεύσουν στην αμφισβήτηση του κράτους και της οικονομίας της αγοράς και στην αντικατάσταση τους με νέους κοινωνικούς θεσμούς, απλώς προσπερνούν τους θεσμούς αυτούς.
Από την άλλη μεριά, η στρατηγική του συνομοσπονδιακού κοινοτισμού δίνει έμφαση στο ρόλο του κοινωνικού ατόμου, δηλαδή του ατόμου που συμμετέχει στους πολιτικούς αγώνες στο τοπικό επίπεδο και στους κοινωνικούς αγώνες γενικότερα, με στόχο να προκαλέσει κοινωνική αλλαγή, όχι «δια του παραδείγματος», αλλά μέσω της δημιουργίας μιας συνομοσπονδίας δήμων και κοινοτήτων που θα βρίσκεται σε αντίθεση με το κράτος, έως ότου η πρώτη αντικαταστήσει το δεύτερο.[9]
Μια ομάδα ανθρώπων που θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν από το χρήμα και τις τιμές της προσφοράς και της ζήτησης της αγοράς φτιάχνουν ένα ανεξάρτητο σύστημα ανταλλαγής υπηρεσιών. Σε αυτό ο καθένας δηλώνει τι μπορεί να προσφέρει και τι έχει ανάγκη. Η ανταλλαγή αφορά αγαθά, υπηρεσίες ή γνώσεις. Ολοι προσφέρουν και όλοι έχουν κάποια στιγμή ανάγκη. Δεν αγοράζουν, όμως, ούτε πουλούν. Ανταλλάσσουν. Τα συστήματα αυτά ονομάζονται LETS (Local Exchange Trading Systems) ή Συστήματα Τοπικών Ανταλλαγών.
Lets υπάρχουν σε πολλές χώρες του κόσμου. Από την Αυστραλία μέχρι το Εκουαδόρ και από τον Καναδά μέχρι την Ιαπωνία. Στην Ευρώπη το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ολλανδία αλλά και η Ουγγαρία έχουν δημιουργήσει LETS την τελευταία 20ετία. Η Ελλάδα έχει ένα τέτοιο σύστημα, την Τράπεζα Χρόνου Αττικής.
Επιστροφή, λοιπόν, στο παρελθόν, όταν δεν υπήρχαν νομίσματα και τιμές και οι άνθρωποι αντάλλασσαν αγαθά, υπηρεσίες και γνώσεις.
«Σημαντική η ανταπόκριση στη χώρα μας»
Γονείς που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους και δύσκολα τα βγάζουν πέρα, συνταξιούχοι που πλήττουν με τον εξαντλητικό ελεύθερο χρόνο που έχουν στα χέρια τους, νέοι πτυχιούχοι, αλλά άνεργοι, που θέλουν να αποκτήσουν επαγγελματική εμπειρία, πολίτες που ζουν στα όρια της φτώχειας, αλλά και πολίτες που τα έχουν καταφέρει και βγάζουν περισσότερα από 50.000 ευρώ το χρόνο, γυναίκες και άνδρες θύματα κακοποίησης, γυναίκες και άνδρες μέσης ηλικίας που έχουν μεγαλώσει τα παιδιά τους και έχουν μια καλή δουλειά. Το πάρε-δώσε της Τράπεζας Χρόνου είναι για όλους. Είναι για όσους έχουν ανάγκη ανταλλαγής χωρίς να πληρώσουν φόρους, αλλά και για όσους χρειάζονται μια μεγάλη γειτονιά. Και μέχρι στιγμής ένα χρόνο μετά το ξεκίνημά της μετρά 200 μέλη 18-85 ετών.
«Η ανταλλαγή των υπηρεσιών είναι ισότιμη. Το νόμισμα της Τράπεζας Χρόνου είναι ο χρόνος. Η μία ώρα νομικών συμβουλών ισούται με μία ώρα κηπουρικής. Ολες οι υπηρεσίες "ξεπληρώνονται". Η ανταλλαγή δεν γίνεται πάντα μέσα στην εβδομάδα, αλλά μέσα σε ένα εξάμηνο. Κάποια άτομα αποθηκεύουν χρόνο για το μέλλον. Υπάρχει μία κεντρική μονάδα που χρεώνει και πιστώνει το λογαριασμό χρόνου κάθε μέλους, όπως μια τράπεζα κρατάει λογαριασμό των αναλήψεων και καταθέσεων», λέει η πρόεδρος της τράπεζας, Νίκη Ρουμπάνη, πρόεδρος του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης που ζωντάνεψε την ιδέα στη χώρα μας.
Eθελοντές αποταμιεύουν χρόνο προσφοράς υπηρεσιών.
H διαδικασία για να γίνει κάποιος μέλος της τράπεζας είναι εξαιρετικά απλή και τελείως δωρεάν. Αρκεί ένα τηλεφώνημα στο 210-9700.814, στα γραφεία του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης στη Δάφνη, το οποίο εφαρμόζει το πρωτοποριακό αυτό πρόγραμμα. Ακολουθεί μια συνάντηση με τις υπεύθυνες του προγράμματος, όπου ο υποψήφιος πελάτης αναγράφει σε μια σχετική λίστα τι θα μπορούσε να κάνει και για πόσο καιρό. Δεν υπάρχει κανένα όριο για τις ώρες προσφοράς ή για το είδος προσφοράς. Τα πλεονεκτήματα της είναι ότι:
α) Δημιουργούνται σταθερές - συνεχείς και πιστές σχέσεις αμοιβαιότητας που ενδυναμώνουν τα μέλη.
β) Σε αντίθεση με τη μισθωτή εργασία βιώνονται ως ελεύθερες και όχι αλλοτριωμένες δραστηριότητες.
γ) Είναι περισσότερο επικοινωνιακές συναναστροφές παρά «απασχόληση»
δ) Βοηθούν τα άτομα να ανακαλύψουν ή να αναπτύξουν νέες ικανότητες και δεξιότητες.
ε) Περιορίζουν τη σπατάλη.
στ) Αναπτύσσουν τοπικούς πόρους.
ζ) Ευνοούν την αξιοποίηση πόρων.
η) Ενισχύουν την οικολογική συνείδηση.
θ) Ενισχύουν την αλληλεγγύη μεταξύ των δύο φύλων αλλά και μεταξύ των γενεών.
Η Τράπεζα Χρόνου αφορά:
Όλες/ους αυτές/ούς που θέλουν αυτοβούλως να συμμετέχουν.
Προσιδιάζει όμως περισσότερο σε άνεργες και άνεργους (που έχουν πολύ χρόνο και όχι χρήμα).
Ειδικές πληθυσμιακές ομάδες (μετανάστες, πρόσφυγες, μονογονεϊκές οικογένειες, αναπήρους κ.α.)
Συνταξιούχους Τράπεζες Χρόνου έχουν λειτουργήσει επιτυχώς σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως Γερμανία, Αγγλία
«Μας ενδιέφερε να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο σύστημα συνεργασίας που να μπορούν οι άνθρωποι να δικτυώνονται. Κυρίως όσοι ζουν στο περιθώριο το κοινωνικό, το οικονομικό. Ο αποκλεισμός δεν είναι μόνο να μην έχεις δουλειά. Είναι κυρίως ότι δεν έχεις προσωπικό δίκτυο, φίλους».
- Τι ανταπόκριση έχει;
«Τρεις νέες ομάδες έχουν ξεκινήσει στην Τράπεζα Χρόνου Αττικής σε τοπικές δομές σε Αθήνα, Λαύριο, Βύρωνα, ενώ ενδιαφέρον υπάρχει και από άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως η Βέροια και η Θεσσαλονίκη. Οι πιο δυνατοί πυρήνες αυτή τη στιγμή είναι στα ανατολικά προάστια των Αθηνών, στο Περιστέρι και την Πετρούπολη. Εκεί υπάρχει μια πολύ δυναμική ομάδα γυναικών που λειτουργεί σαν παρέα τοπική και ταυτόχρονα είναι συνδεδεμένη και με την κεντρική τράπεζα.
Υπάρχουν υπηρεσίες που για να ανταλλαγούν πρέπει να είσαι κοντά, όπως το να κρατήσεις το παιδί κάποιου, αλλά και άλλες που η απόσταση δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας, όπως το να μεταφράσεις ένα κείμενο».
- Οι ειδικότητες;
«Από κηπουρική μέχρι ρέικι. Από μαθήματα πληροφορικής και ισπανικών ή ελληνικών αν τα άτομα είναι αλλοδαπά, μέχρι χορού, ζωγραφικής, κιθάρας. Νομικές συμβουλές, ιατρικές ή νοσηλευτικές υπηρεσίες, λογιστικά, ψυχολογική υποστήριξη, ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές λυκείου για τις πανελλήνιες, κράτημα παιδιών, μαγείρεμα, σιδέρωμα. Υδραυλικές ή ηλεκτρολογικές εργασίες, μεταφορές, αγορές δώρων. Τα πάντα. Κάθε νέο μέλος φέρνει και μια νέα ειδικότητα».
- «Δεν σας θυμίζει τίποτα;»,
«Η ιδέα της ανταλλαγής υπηρεσιών δεν είναι κάτι νέο ή ξενόφερτο για την Ελλάδα. Στις αγροτικές κοινωνίες είθισται οι συγκομιδές να γίνονται από όλους. Καθένας βοηθούσε στις συγκομιδές και του υπόλοιπου χωριού. Πήγαινε όλο το χωριό και μάζευε ελιές η την συγκομιδή δημτριακών. Μέχρι και τώρα γίνεται αυτό».
1. Ζούμε σήμερα την λεγόμενη "παγκοσμιοποιημένη" φάση της οικονομίας της αγοράς και σε τοπικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι κάθε είδους αγορές, από αυτή των εμπορευμάτων μέχρι την αγορά εργασίας, κεφαλαίων ή του ελεύθερου χρόνου, έχουν γίνει οι αόρατοι ρυθμιστές της καθημερινής ζωής μας. Στις κοινωνίες του "αναπτυγμένου" κόσμου είμαστε εγκλωβισμένοι σε οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις που την ανάγκη του κάθε ανθρώπου για δράση και εισόδημα τη συγχέουν με την "μισθωτή εργασία"
2. Τα τελευταία χρόνια, σε πολλές χώρες του Πρώτου Κόσμου (Η.Π.Α., Καναδάς, Αυστραλία, Αγγλία, Γερμανία, κλπ.) όλο και περισσότεροι άνθρωποι, μη ικανοποιημένοι από αυτή την κατάσταση, θέλουν να ξεφύγουν απ΄ αυτήν και λειτουργώντας με την στρατηγική του "παραδείγματος" στρέφονται σε μια οργάνωση της ζωής τους τέτοια που άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο τους θέτει εκτός πλαισίου αυτής της εξέλιξης.
Έχουν ξεφύγει απ΄ τον μηχανισμό της "μισθωτής εργασίας" και της αγοράς, καθώς και από την ιδεολογία του καταναλωτισμού και προσπαθούν να αναπτύξουν μια άλλη στάση και κουλτούρα. Πολυάριθμες κοινότητες έχουν δημιουργηθεί. Σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχουν κάπου 25.000 κοινοτικές πρωτοβουλίες, όπου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ζουν και συνεργάζονται. Στην Ευρώπη υπάρχουν κάπου 1500 τέτοιες εκ των οποίων 400 στην Γερμανία (βλέπε Νέα Σελήνη, αρ.26). Η εμπειρία τους είναι χρήσιμη για την γενικότερη έξοδο απ΄ την κοινωνία της αγοράς και της μισθωτής εργασίας.
Χρειαζόμαστε σήμερα πραγματικά μια πολιτική ελπίδας, που θα εξαλείψει το φόβο και το αίσθημα της αδυναμίας μπροστά σε μεγασυστήματα που διαμορφώνουν τη ζωή μας. Ένα ευρύ δίκτυο κοινοτήτων που θα ενοποιούν την καθημερινή οικονομική, κοινωνική, οικολογική και πολιτική ζωή των μελών τους και θα έχουν στόχους τέτοιους που θα αποτελούν τοπικές εκφράσεις παγκοσμίων στόχων, είναι πραγματοποιήσιμο και εφικτό στις σημερινές συνθήκες.. Στη χώρα μας οι πρωτοβουλίες για οικο-κοινότητες είναι περιορισμένες. Πέρα από διάφορους άλλους κοινωνικούς λόγους, στις πόλεις δεν υπάρχουν μεγάλοι ελεύθεροι χώροι που θα μπορούσαν να στεγάσουν τέτοιες πρωτοβουλίες.
Στην επαρχία, παρόλο που υπάρχουν αρκετά παρατημένα χωριά, επειδή είναι πολύ απομονωμένα και απομακρυσμένα με δύσκολες συνθήκες, απ΄ τη μια, και επειδή δεν υπάρχουν μεγάλα αγροκτήματα με αντίστοιχες υποδομές, απ΄ την άλλη, τέτοιες προσπάθειες, όπου έγιναν, δεν ευνοήθηκαν (βλέπε Σαρακήνικο Ιθάκης, Νιοχώρι Λευκάδας). Τα επόμενα όμως χρόνια θα είναι αρκετοί εκείνοι που θα θελήσουν να αφήσουν πίσω τους την μίζερη ζωή του "αποκλεισμένου" και "απόκληρου" των πόλεων και καθώς φυσικά δε θα θέλουν να ενταχθούν στην εξίσου μίζερη ζωή της επαρχίας, θα προτιμήσουν την διέξοδο προς την κοινοτιστική ζωή.
Παράλληλα, η μαζική ανεργία στις πόλεις και το πέρασμα σιγά-σιγά μεγάλου ποσοστού ανθρώπων στην κατηγορία των φτωχών παριών, θα οδηγήσει αρκετούς απ΄ αυτούς, από ανάγκη επιβίωσης, να δημιουργήσουν κοινοτιστικές σχέσεις και στις γειτονιές των πόλεων. Ποια μορφή παίρνουν οι οικο-κοινότητες αλληλεγγύης και συνεργασίας αποφασίζεται από τους συμμετέχοντες, ανάλογα με τις δυνατότητες που υπάρχουν και τις συνθήκες που επικρατούν. Ενδεικτικά θα μπορούσαν να πάρουν τις μορφές: α) Μια συλλογικότητα αρκετών ανθρώπων (κρίσιμος αριθμός κάθε φορά!) με διαφορετικές δεξιότητες (και όχι μόνο τη θέληση), αποφασίζουν όχι απλώς να βρουν κοινό χώρο διαμονής, αλλά και χώρο που να δίνει δυνατότητες για κοινές δραστηριότητες σε καθημερινή βάση.
Αυτές οι δραστηριότητες θα πρέπει να είναι και οικονομικές, ώστε να εξασφαλίζεται εισόδημα βιωσιμότητας τουλάχιστον για κάποιους από αυτούς. Μερικοί μπορούν να εξασφαλίζουν εισόδημα από δραστηριότητες εκτός κοινότητας και να συμμετέχουν μερικά μόνο στις δραστηριότητες της κοινότητας. Αν π.χ. ο χώρος είναι ένα μεγάλο αγρόκτημα οι δραστηριότητες μπορούν να πάρουν τη μορφή οικολογικής αγροτικής μορφής (φυτικής-ζωικής), τα προϊόντα της οποίας από τη μια αυτοκαταναλώνονται, από την άλλη τα περισσεύματα διατίθενται τοπικά, με τρόπο που θα έχει επιλεγεί από τη συλλογικότητα. Επίσης τη μορφή εργασιών σε εργαστήρια, από ξυλουργείο-κεραμοποιείο, μέχρι οινοποιείο ή τυροκομείο. Μπορεί να οργανωθεί κοινή κουζίνα, χώρος απασχόλησης παιδιών, χώρος αυτοέκφρασης, χώρος υποδοχής επισκεπτών, κ.λ.π.
Βασικό της χαρακτηριστικό είναι η αυτοδυναμία-αυτάρκεια από τη μία και η οργανική σύνδεση με τα δρώμενα και την καθημερινή ζωή των κατοίκων της γύρω περιοχής καθώς και σε σύνδεση με το Δίκτυο η συμμετοχή στα γενικότερα δρώμενα. Ξεκινώντας από το άτομο και τις «ομάδες συνάφειας» (affinity groups), στοχεύει στη δημιουργία ενός παραδείγματος υγιών και προτιμητέων τρόπων ζωής στο ατομικό και κοινωνικό επίπεδο όπως:
σχέδια Κοινοτικής Οικονομικής Ανάπτυξης (ΚΕΑ), «ελεύθερες ζώνες» που περιλαμβάνουν κομμούνες, αυτοδιαχειριζόμενες φάρμες κ.λπ., εναλλακτικούς θεσμούς, όπως ελεύθερα σχολεία, αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια, στεγαστικοί συνεταιρισμοί, σχήματα LETS (τοπικές ανταλλαγές χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος).
Ωστόσο, μια τέτοια προσέγγιση, που έχει ήδη επικριθεί για τον ατομικιστικό χαρακτήρα της[2], δεν μπορεί φυσικά να επιφέρει, από μόνη της, οποιαδήποτε ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή. Μολονότι χρήσιμη για τη δημιουργία μιας εναλλακτικής κουλτούρας μεταξύ μικρών τμημάτων του πληθυσμού και ταυτόχρονα για την ανύψωση του ηθικού των ακτιβιστών οι οποίοι θέλουν να δουν μια άμεση αλλαγή στη ζωή τους, είναι προφανές ότι η προσέγγιση αυτή δεν έχει κάποια πιθανότητα επιτυχίας -στο πλαίσιο της σημερινής τεράστιας συγκέντρωσης εξουσίας- στην οικοδόμηση της δημοκρατικής πλειονότητας που απαιτείται για τη ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή. εάν αρκετοί άνθρωποι εκπαιδευτούν και πειστούν να αλλάξουν ατομικά τον τρόπο ζωής τότε «ο καπιταλισμός θα μαραθεί και θα πεθάνει»:
Εάν ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων μετακινηθεί στην ‘αργή λουρίδα’, όπου μπορεί να ζει ικανοποιητικά χωρίς να καταναλώνει πολύ, τότε ο καπιταλισμός είναι καταδικασμένος. (Το σύστημα αυτό) δεν φοβάται τίποτα περισσότερο από την πτώση στους δείκτες πωλήσεων. Καμιά επιχείρηση δεν θα μπορέσει να μου πουλήσει ποτέ ρούχα της μόδας ή σπορ αυτοκίνητα. Εάν κάνουμε άνετη και ελκυστική τη μετάβαση σε βιώσιμους (conserver) τρόπους ζωής, για ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, ο καπιταλισμός θα μαραθεί και θα πεθάνει.[5]
Όμως, η ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή δεν μπορεί ποτέ να επιτευχθεί έξω από τον κύριο πολιτικό και κοινωνικό στίβο. Η εξάλειψη των σημερινών εξουσιαστικών δομών και σχέσεων δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε «δια του παραδείγματος», ούτε μέσω της εκπαίδευσης και της πειθούς. Χρειάζεται μια βάση εξουσίας για να καταστρέψει την εξουσία. Κατά τη γνώμη μου, ο μόνος τρόπος που μια προσέγγιση, η οποία στοχεύει στη δημιουργία βάσεων εξουσίας, θα ήταν συμβατή με τους στόχους του δημοκρατικού προτάγματος είναι η ανάπτυξη ενός περιεκτικού προγράμματος ριζοσπαστικού μετασχηματισμού των τοπικών πολιτικών και οικονομικών δομών.
Η στρατηγική του συνομοσπονδιακού κοινοτισμού, από την οποία ξεκινά η μεταβατική στρατηγική του προτάγματος της περιεκτικής δημοκρατίας, προσφέρει μια ριζοσπαστική εναλλακτική πρόταση προς τις στρατηγικές του τρόπου ζωής και είναι απολύτως συμβατή με το δημοκρατικό πρόταγμα. Η προσέγγιση αυτή στοχεύει «στο μετασχηματισμό και εκδημοκρατισμό των τοπικών κυβερνήσεων, τη στήριξή τους σε λαϊκές συνελεύσεις, τη σύνδεσή τους σε συνομοσπονδίες, την οικειοποίηση της περιφερειακής οικονομίας από τις συνομοσπονδιακές και δημοτικές αρχές».[6]
Οι στρατηγικές του τρόπου ζωής θεωρούν ότι η κοινωνική αλλαγή αρχίζει από τον τρόπο ζωής του ατόμου και, αντί να στοχεύσουν στην αμφισβήτηση του κράτους και της οικονομίας της αγοράς και στην αντικατάσταση τους με νέους κοινωνικούς θεσμούς, απλώς προσπερνούν τους θεσμούς αυτούς.
Από την άλλη μεριά, η στρατηγική του συνομοσπονδιακού κοινοτισμού δίνει έμφαση στο ρόλο του κοινωνικού ατόμου, δηλαδή του ατόμου που συμμετέχει στους πολιτικούς αγώνες στο τοπικό επίπεδο και στους κοινωνικούς αγώνες γενικότερα, με στόχο να προκαλέσει κοινωνική αλλαγή, όχι «δια του παραδείγματος», αλλά μέσω της δημιουργίας μιας συνομοσπονδίας δήμων και κοινοτήτων που θα βρίσκεται σε αντίθεση με το κράτος, έως ότου η πρώτη αντικαταστήσει το δεύτερο.[9]
Κοινωνική - Πράσινη Οικονομία και Ενεργός Πολίτης
Με επίκεντρο αναφοράς τον ενεργό πολίτη και τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών η υπερνοµαρχία Έβρου- Ροδόπης διεξάγει στις 17-18 Οκτωβρίου ένα συνέδριο στην Αλεξανδρούπολη µε πρωτότυπη θεµατική «τον εθελοντισµό την κοινωνική – πράσινη οικονοµία» µε την αιγίδα του Έργου Πολιτών.
√ Πρόκειται για µία πολιτική καινοτοµία στην προσέγγιση της περιφερειακής ανάπτυξης καθώς για πρώτη φορά στον ελληνικό χώρο δίνεται προτεραιότητα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση στην πράσινη οικονοµία και επιχειρηµατικότητα, µαζί µε µία νέα ελπίδα για την αντιµετώπιση του δηµογραφικου προβλήµατος µέσω ενίσχυσης της τοπικής απασχόλησης.
√ Καινοτοµική είναι επίσης και η συνεργασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης µε όλους τους συλλόγους και εθελοντικές οργανώσεις του νοµού για την αξιοποίηση του εθελοντισµού ως κοινωνικού κεφαλαίου προώθησης της επιχειρηµατικής κουλτούρας στην κοινωνική –πράσινη οικονοµία.
√ Σχετικά µε την πρωτοβουλία καθώς έχει εξασφαλίστει µεγάλη κοινωνική συµµετοχή αναµένεται να προκαλέσει σηµαντικές επιδράσεις ‘όχι µόνον σε τοπικό επίπεδο αλλά ως πρότυπο πολιτικής καινοτοµίας και σε πανελλήνια κλίµακα.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η προσέγγιση για θέµατα περιβάλλοντος.
Επτά θεματικές για το περιβάλλον και τον εθελοντισμό.
Στο στρογγυλό τραπέζι που διοργανώνεται παράλληλα στο συνέδριο της Αλεξανδρούπολης η συζήτηση θα επικεντρωθεί σε (7) επτά θεµατικές για το περιβάλλον όπου ο εθελοντισµός παίζει σηµαντικό ρόλο ως κοινωνικό κεφάλαιο και προποµπός της πράσινης οικονοµίας και επιχειρηµατικότητας.
Αυτές οι θεµατικές έχουν ως εξής:
(7) επτά θεµατικές για το περιβάλλον
Ενέργεια και κλιµατικές αλλαγές
Η µετάβαση από τα ρυπογόνα ορυκτά καύσιµα στις ήπιες ανανεώσιµες πηγές ενέργειας. Εδώ κρίσιµο σηµείο είναι ο εκδηµοκρατισµός της ενέργειας µε πρωτοβουλίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών.
Οικολογική διαχείριση του νερού για την οικοανάπτυξη
Π.χ. ταµιευτήρες νερού, αρδευτικά συστήµατα µε έργα υποδοµής και δίκτυα που αντιµετωπίζουν φαινόµενα ερηµοποίησης και εξασφαλίζουν πράσινα βιολογικά προϊόντα, µε έργα υποδοµής και δίκτυα που αντιµετωπίζουν φαινόµενα ερηµοποίησης και εξασφαλίζουν
Δάση και φυσικό περιβάλλον - οικοσυστήµατα και βιοποικιλότητα
Η προσέγγιση της οικοπροστασίας άγριας πανίδας, χλωρίδας ως προϋποθέσεις για τον οικοτουρισµό και την οικοανάπτυξη.
Ανακύκλωση – πρώτων υλών και προϊόντων
Τεχνολογίες ανακύκλωσης και επιχειρηµατικότητα καθώς θα αναφερθούν πρακτικές πως µπορεί να διευκολύνει ο εθελοντισµός στην συγκοµιδή απορριµµάτων και πρώτων υλών π.χ. χαρτιού, αυτοκινήτων, µπαταριών κ.τ.λ.
Πράσινες πόλεις – βιοκλιµατικά κτίρια – πράσινες προµήθειες
Οι πράσινες πόλεις ως όραµα και ζήτηµα συνειδητότητας του ενεργού πολίτη προκειµένου να εφαρµοστούν πολιτικές για πράσινα βιοκλιµατικά κτίρια- πράσινες στέγες κ.τ.λ.
Περιβάλλον υγεία και διατροφή
Η αναγνώριση του περιβάλλοντος ως παράγοντα ρυθµιστή της υγείας µε µια σειρά από καλές πρακτικές µε τις οποίες οι ενεργοί πολίτες µπορούν να θεσµοθετήσουν µέσα από συλλογικές ενέργειες και δράσεις µε αντικείµενο την υγιεινή διατροφή και κατοικία.
Πράσινη επιχειρηµατικότητα
Η πράσινη επιχειρηµατικότητα ορίζεται από τη χρήση στις νέες τεχνολογίες φιλικές προς το περιβάλλον και από συνθήκες βιολογικής ισορροπίας µε οικοσυστήµατα και ανακύκλωση προϊόντων και πρώτων υλών.
Σύµφωνα µε τις παραπάνω θεµατικές οι επενδύσεις σε πράσινα προϊόντα και υπηρεσίες βρίσκει πλέον ένα πρόσφορο έδαφος για ν’ αποδώσουν, και να δηµιουργηθούν θέσεις απασχόλησης και προστιθέµενη αξία σε κάθε περιοχή παράλληλα µε την εξασφάλιση των απαιτούµενων επενδύσεων προς αυτό το σκοπό.
Β.Τ.
√ Πρόκειται για µία πολιτική καινοτοµία στην προσέγγιση της περιφερειακής ανάπτυξης καθώς για πρώτη φορά στον ελληνικό χώρο δίνεται προτεραιότητα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση στην πράσινη οικονοµία και επιχειρηµατικότητα, µαζί µε µία νέα ελπίδα για την αντιµετώπιση του δηµογραφικου προβλήµατος µέσω ενίσχυσης της τοπικής απασχόλησης.
√ Καινοτοµική είναι επίσης και η συνεργασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης µε όλους τους συλλόγους και εθελοντικές οργανώσεις του νοµού για την αξιοποίηση του εθελοντισµού ως κοινωνικού κεφαλαίου προώθησης της επιχειρηµατικής κουλτούρας στην κοινωνική –πράσινη οικονοµία.
√ Σχετικά µε την πρωτοβουλία καθώς έχει εξασφαλίστει µεγάλη κοινωνική συµµετοχή αναµένεται να προκαλέσει σηµαντικές επιδράσεις ‘όχι µόνον σε τοπικό επίπεδο αλλά ως πρότυπο πολιτικής καινοτοµίας και σε πανελλήνια κλίµακα.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η προσέγγιση για θέµατα περιβάλλοντος.
Επτά θεματικές για το περιβάλλον και τον εθελοντισμό.
Στο στρογγυλό τραπέζι που διοργανώνεται παράλληλα στο συνέδριο της Αλεξανδρούπολης η συζήτηση θα επικεντρωθεί σε (7) επτά θεµατικές για το περιβάλλον όπου ο εθελοντισµός παίζει σηµαντικό ρόλο ως κοινωνικό κεφάλαιο και προποµπός της πράσινης οικονοµίας και επιχειρηµατικότητας.
Αυτές οι θεµατικές έχουν ως εξής:
(7) επτά θεµατικές για το περιβάλλον
Ενέργεια και κλιµατικές αλλαγές
Η µετάβαση από τα ρυπογόνα ορυκτά καύσιµα στις ήπιες ανανεώσιµες πηγές ενέργειας. Εδώ κρίσιµο σηµείο είναι ο εκδηµοκρατισµός της ενέργειας µε πρωτοβουλίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών.
Οικολογική διαχείριση του νερού για την οικοανάπτυξη
Π.χ. ταµιευτήρες νερού, αρδευτικά συστήµατα µε έργα υποδοµής και δίκτυα που αντιµετωπίζουν φαινόµενα ερηµοποίησης και εξασφαλίζουν πράσινα βιολογικά προϊόντα, µε έργα υποδοµής και δίκτυα που αντιµετωπίζουν φαινόµενα ερηµοποίησης και εξασφαλίζουν
Δάση και φυσικό περιβάλλον - οικοσυστήµατα και βιοποικιλότητα
Η προσέγγιση της οικοπροστασίας άγριας πανίδας, χλωρίδας ως προϋποθέσεις για τον οικοτουρισµό και την οικοανάπτυξη.
Ανακύκλωση – πρώτων υλών και προϊόντων
Τεχνολογίες ανακύκλωσης και επιχειρηµατικότητα καθώς θα αναφερθούν πρακτικές πως µπορεί να διευκολύνει ο εθελοντισµός στην συγκοµιδή απορριµµάτων και πρώτων υλών π.χ. χαρτιού, αυτοκινήτων, µπαταριών κ.τ.λ.
Πράσινες πόλεις – βιοκλιµατικά κτίρια – πράσινες προµήθειες
Οι πράσινες πόλεις ως όραµα και ζήτηµα συνειδητότητας του ενεργού πολίτη προκειµένου να εφαρµοστούν πολιτικές για πράσινα βιοκλιµατικά κτίρια- πράσινες στέγες κ.τ.λ.
Περιβάλλον υγεία και διατροφή
Η αναγνώριση του περιβάλλοντος ως παράγοντα ρυθµιστή της υγείας µε µια σειρά από καλές πρακτικές µε τις οποίες οι ενεργοί πολίτες µπορούν να θεσµοθετήσουν µέσα από συλλογικές ενέργειες και δράσεις µε αντικείµενο την υγιεινή διατροφή και κατοικία.
Πράσινη επιχειρηµατικότητα
Η πράσινη επιχειρηµατικότητα ορίζεται από τη χρήση στις νέες τεχνολογίες φιλικές προς το περιβάλλον και από συνθήκες βιολογικής ισορροπίας µε οικοσυστήµατα και ανακύκλωση προϊόντων και πρώτων υλών.
Σύµφωνα µε τις παραπάνω θεµατικές οι επενδύσεις σε πράσινα προϊόντα και υπηρεσίες βρίσκει πλέον ένα πρόσφορο έδαφος για ν’ αποδώσουν, και να δηµιουργηθούν θέσεις απασχόλησης και προστιθέµενη αξία σε κάθε περιοχή παράλληλα µε την εξασφάλιση των απαιτούµενων επενδύσεων προς αυτό το σκοπό.
Β.Τ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
